Ιερη γεωγραφία των αρχαιων Ελληνων

Read more »

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ Α' ΡΑΨΩΔΙΑ

Read more »

Ο Άλεξ Τζόουνς αιφνιδιάζει τον μασόνο Δαβίδ Γκέργκεν.

Read more »

Παιχνίδι των ιλλουμινάτι

Ένα προφητικό παιχνίδι ή κάποιοι ακολουθούν κατά γράμμα το σχέδιο της Νέας Τάξης Πραγμάτων;

Read more »

Εμβόλια σχέδιο εξόντωσης

Σχεδιάζουν να αφανίσουν το 80% του πλανήτη. Ενα απο τα αρχικα σχέδια είναι μέσω ψευδών ασθενείων και εμβολίων που θα μας αρωστήσουν στην πραγματικότητα! Δες Βίντεο

Read more »

Αλήθειες για τις τραπεζες

Read more »

Σχέδιο Αχιλλέας

Υπάρχουν πολλα που λέγονται για μια ομάδα ανθρωπων που οργανωνουν ένα σχεδιο με το όνομα ΣΧΕΔΙΟ ΑΧΙΛΛΕΑΣ . Αλλα δεν δίνονται ακριβής πληροφορίες. Υπάρχει ενα τεράστιο πέπλο μυστικότητας σε αυτο το θέμα. Εμείς ανεβάζουμε το αρχικό βίντεο που ενημερώνει η μαλον προτρέπει οσους ενδιαφέρονται να επικοινωνήσουν. Αν γνωρίζεται περισσότερα παρακαλούμε ενημερώστε και εμάς!

Read more »

Η συνομωσία των Συνταγματαρχών- Δικτακτορία

Read more »

ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΜΟΣΑΝΤ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ;

Το Ισραήλ απέρριψε τους ισχυρισμούς της Αιγύπτου ότι οι διαδοχικές επιθέσεις καρχαριών, στην Ερυθρά Θάλασσα, ήταν αποτέλεσμα εμπλοκής των υπηρεσιών πληροφοριών του Ισραήλ, Μοσάντ.

Τα σχετικά ρεπορτάζ -με προφανείς αναφορές στον κυβερνήτη του Νοτίου Σινά- προβλήθηκαν από τα ισραηλινά Μέσα Ενημέρωσης.

Οι θεωρίες συνωμοσίας είναι πάντα δημοφιλείς στη Μέση Ανατολή, με πολλές προεκτάσεις, που αναφέρουν, συχνά, ότι τα προβλήματα στις αραβικές χώρες θα μπορούσαν να προκληθούν από παράγοντες της Mossad.

Read more »

Επικοινωνήστε μαζί μας

Για οτι χρειαζεστέ και για οτι θέλετε να ερευνήσουμε. Στείλτε μας τα δικά σας άρθρα,φωτο,βιντεο. Μοιραστήτε μαζί μας την δική σας παράξενη ιστορία .

Επικοινωνία στο  apantao1@gmail.com

Read more »

Ρεικι θεραπευτική μουσική

Read more »

Μουσική εναλακτικής συνειδητότητας

Read more »

Βουδιστικός διαλογισμός Μουσική

Read more »

Μουσική ηρεμίας για Γιόγκα

Read more »

Ρασπούτιν - άνθρωπος μυστήριο

Ο Ντοστογιέφσκι είχε πει γι' αυτόν ότι είναι ένας άνθρωπος που σου παίρνει τη βούληση και την ψυχή και σου τις κάνει δικές του.
Γιος χωρικού, γεννήθηκε το 1871 στις παγωμένες στέπες του Ποκρόβσκοε, ενός χωριού χαμένου στα βάθη της Σιβηρίας.  Πέρασε σκληρά παιδικά χρόνια δουλεύοντας ως αγρότης και ως καροτσέρης, ενώ γρήγορα,όπως λέγεται, έγινε δημοφιλής στη μικρή κοινότητα του χωριού του και των περιχώρων για το πλήθος των σκανδάλων όπου πρωταγωνιστούσε, γεγονός που του προσέδωσε και την επωνυμία Ρασπούτιν που στην Σιβηρική αργκό σημαίνει ακόλαστος.  Ωστόσο, η άτακτη αυτή ζωή του δε θα τον εμποδίσει από το να παντρευτεί μια χωρική, την Φιόντροβνα Ντουμπρόβιν, με την οποία θα αποκτήσει τρία παιδιά, τις Μαρία και Βαβάρα, και τον Ντιμίτρι.

Ο Ρασπούτιν δεν είναι όμως ακριβώς ο τύπος του ανθρώπου που θα παραμείνει καρφωμένος αιώνια στο μικρό χωριουδάκι.  Η δίψα του να φτάσει ψηλά είναι όλο και πιο έντονη.  Η ευκαιρία γι' αυτόν θα παρουσιαστεί στα τριαντα τρία του, όταν θα συνοδεύσει με το κάρο του έναν δόκιμο μοναχό στο μοναστήρι του Βερχοτούρι.  Ο νεαρός μοναχός, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού εντυπωσιάστηκε από τη ζωηρότητα του πνεύματος του Ρασπούτιν σε τέτοιο σημείο που του πρόσφερε την πιθανότητα να παραμείνει στο μοναστήρι για αρκετούς μήνες.  Το μοναστήρι του Βερχοτούρι απαρτίζονταν από επαναστάτες μοναχούς που υπάκουαν στο αιρετικό δόγμα των Κλύστυς.  Το δόγμα αυτής της αίρεσης έβλεπε στην ευδαιμονία του πνεύματος και την είσοδό του στον παράδεισο μετά τον θάνατο.  Για το λόγο αυτό διοργάνωναν παράξενες τελετές σε απομακρυσμένες περιοχές μέσα στη φύση.  Λεγόταν μάλιστα ότι κατά τη διάρκεια της νύχτας, γυναίκες και άντρες χόρευαν και τραγουδούσαν ενώ ταυτόχρονα μαστίγωναν αλύπητα ο ένας τον άλλο, και για να κλείσουν τις τελετές κυλιόντουσαν μανιωδώς στη γη, μέσα σε μια ολοκληρωτική έκσταση.

Μετά από μια μεγάλη παραμονή στο μοναστήρι, ο Ρασπούτιν ένιωσε μέσα του ότι το είχε επιλέξει ο Κύριος και ότι θα όφειλε πλέον να γυρίζει τον κόσμο διαδίδοντας τον ορθό λόγο.  Ήταν ακριβώς την εποχή που το είδος αυτό του παραδοσιακά Ρώσικου μυστικισμού βρισκόταν σε μεγάλη έξαρση και έβλεπες όλο και πιο συχνά ανθρώπους κάθε ηλικίας να εγκαταλείπουν τις οικογένειες και τα μέρη τους σαλπάροντας για το άγνωστο με σκοπό να διδάξουν τον ορθό λόγο του θεού.  Οι άνθρωποι αυτοί είχαν ονομαστεί Στρανίκις, διέσχιζαν τη Ρωσία από το ένα της χωριό στο άλλο, κρύβονταν από την αστυνομία, αλλά έβρισκαν πάντα ένα πιάτο φαϊ και φιλοξενία στα σπίτια των χωριατών.   

Επιτυχία στην επιτυχία, ο Ρασπούτιν απέκτησε τη φήμη ανθρώπου που κάνει θαύματα, και η φήμη του έφτασε μέχρι τα  πιο υψηλά κλιμάκια της ρωσικής Εκκλησίας.  Εκεί, οι άνθρωποι της εκκλησίας τον συμβούλεψαν να κατέβει μέχρι την Αγία Πετρούπολη (το μετέπειτα Στάλιγκραντ).  Είναι η ώρα του μεγάλου θριάμβου!  Ο Ρασπούτιν βλέπει να έχει υποσκελίσει όλον τον κόσμο, από τους χαμηλόβαθμους ιερείς μέχρι τους αλαζόνες αρχιερείς.  Ακόμα και ο πατήρ Κρονστάντ,  ο πιο άγιος ιερέας της Ρωσίας, είναι πεπεισμένος ότι ο άνθρωπος αυτός φέρει μια θεϊκή σπίθα μέσα του.

Στα 1906, τον παρουσιάζουν στο παλάτι του Τσάρου της Ρωσίας.

Πολύ γρήγορα γίνεται αποδεκτός από την αυλή του Τσάρου και αποκτά κάποια γερά στηρίγματα που ακούνε στο όνομα του δούκα Νίκολας Νικολάογιεβιτς και των δουκισσών Μιλίζα και Αναστασία Μοντενέγκρο.  Ένα βράδυ, η δούκισσα Μιλίζα ρωτά τον Ρασπούτιν εάν μπορεί να θεραπεύσει με βεβαιότητα την αιμοφιλία και αυτός απαντά ναι.  "Γνωρίζω αυτή την ασθένεια.  Προέρχεται από τις γυναίκες αλλά χτυπά μόνο τους άντρες.  Οι αιμορραγίες που προκαλούνται είναι πραγματικά τρομακτικές αλλά υπάρχει τρόπος να τις σταματήσεις".  Τον ρωτά λοιπόν εάν μπορεί να θεραπεύσει τον τσαρίγεβιτς, το γιο του Τσάρου, που έχει χτυπηθεί από την τρομακτική ασθένεια.  Για άλλη μια φορά, απαντά ναι. 

Η δούκισσα εξηγεί στον Τσάρο ότι υπάρχει επιτέλους τρόπος να βάλουν τέλος στις αγωνίες τους και να σώσουν το μονάκριβό τους παιδί.  Η αιμοφιλία είναι μια πάθηση που δεν επιτρέπει στο αίμα να πήξει, με αποτέλεσμα, η παραμικρή γρατζουνιά να προκαλεί ακατάσχετη αιμορραγία επιφέροντας ακόμη και το θάνατο.  Οι γονείς ζουν λοιπόν ακατάπαυστα μέσα σ' έναν διαρκή φόβο.  Καχύποπτος, ο Τσάρος Νίκολας ο 2ος ζητά τη γνώμη του επισκόπου Θεοφάνη του οποίου η απάντηση είναι ξεκάθαρη:

"Η Μεγαλειότητές σας θα είχαν μεγάλο όφελος αν τον άκουγαν διότι είναι η φωνή της γης Ρωσίας που μιλά από το στόμα του.  Γνωρίζω όλα όσα του καταλογίζουν.  Ξέρω ποιες είναι οι αμαρτίες του, ξέρω ότι είναι πολλές και τις περισσότερες φορές απεχθείς.  Όμως υπάρχει μέσα του μια τόσο μεγάλη δύναμη μετάνοιας και μια τέτοια αγαθή πίστη στην ουράνια ευσπλαχνία που σχεδόν θα εγγυούμουν την αιώνια σωτηρία του.  Μετά από κάθε μετάνοια είναι τόσο καθαρός όσο το παιδί που μόλις βαπτίστηκε.  Φαίνεται καθαρά ότι ο Θεός τον ευνοεί".

Πράγμα περίεργο, μυστήριο, ο Ρασπούτιν ανακουφίζει το παιδί από τις αιμορραγίες.  Από εκείνη τη στιγμή  ο Ρασπούτιν γίνεται ο Στάρετζ, δηλαδή ο πατέρας.

Εδώ να σημειώσουμε ότι, όπως έχουν τονίσει πολλοί μελετητές της ζωής του Ρασπούτιν, ο άνθρωπος αυτός φαίνεται ότι είχε αναπτύξει σε υπερβολικά μεγάλο βαθμό κάποιες δυνάμεις που όλοι  ίσως έχουμε μέσα μας αλλά που δεν είμαστε για κάποιο λόγο ικανοί να κατεργαστούμε.  Αυτό που πρέπει να συνέβαινε με τον Ρασπούτιν ήταν ότι θεράπευε γιατί πίστευε πραγματικά βαθιά μέσα του πως θεράπευε με τη βοήθεια του Ιησού.  Εκείνο που χαρακτήριζε τις "θεραπείες" του -οι οποίες απ' ότι λεγόταν πρέπει να ήταν πολλές-  ήταν το να γονατίζει δίπλα στο κρεβάτι του αρρώστου και να προσεύχεται.  Με την προσευχή πρέπει να κατάφερνε να δημιουργεί μέσα του μια αισιοδοξία ότι μπορούσε να επιτύχει τη θεραπεία, αντλούσε από μέσα του αυτή τη υπερχειλίζουσα εσωτερική ανακούφιση και μπορούσε πάνω απ' όλα να την εξωτερικεύσει πάνω στον ασθενή, πετυχαίνοντας έτσι να τον θεραπεύσει.

Από δω και πέρα τίποτα δεν μπορεί να τον σταματήσει, είναι πλέον το πιο σημαντικό πρόσωπο στη Ρωσία, όλοι καταφθάνουν έξω από το σπίτι του για να τον δουν.  Το σπίτι του φυλάσσεται από εικοσι τέσσερις πράκτορες της μυστικής υπηρεσίας. 

Έχει φτάσει τώρα η σειρά των γυναικών.  Συμπεριφέρεται ανοιχτά μαζί τους χωρίς να τον ενδιαφέρει τι λένε οι άλλοι γύρω του.  Η παρουσία των γονέων ή των συζύγων δίπλα τους δε δείχνει να τον προβληματίζει.  Άλλωστε, σπανίως κάποιος δείχνει να έχει θυμώσει με τα καμώματά του.  Πολλοί τον φοβούνται, γι' αυτό και το λούζουν με κολακείες και καλοπιάσματα.  Όταν τον κατηγορούσαν για τις ιδιαίτερές του σχέσεις με τις γυναίκες, αυτός απαντούσε ότι δεν έφταιγε αυτός, πολλοί ήταν οι άνθρωποι με κύρος που του έριχναν στην αγκαλιά τις ερωμένες ή τις ίδιες τους τις γυναίκες.  Αυτές, άλλο που δε ζητούσαν, διατηρούσαν ερωτικές σχέσεις μαζί του, με τη συγκατάθεση των εραστών ή των συζύγων τους.

Η Τσαρίνα είναι γοητευμένη από τον άνθρωπο που έσωσε το παιδί της, κυνηγάει όποιον τολμά να τον κριτικάρει.  Του εμπιστεύεται κάποια κρατικά μυστικά, κάποιοι μάλιστα λένε ότι κοιμάται μαζί του.

Μόλις που τη γλιτώνει από μια απόπειρα δολοφονίας εις βάρος του από μια ιερόδουλη που του καρφώνει μια μαχαιριά στο στομάχι ουρλιάζοντας θάνατος στον Αντίχριστο!   Ο Ρασπούτιν θα μείνει μεταξύ ζωής και θανάτου για πολλές εβδομάδες όμως η εκπληκτική του φυσική κατάσταση εντέλει θα τον γλιτώσει.

Είναι πλέον παραπάνω ισχυρός απ' ότι θα' πρεπε, είναι εκείνος που κάνει κατά κάποιον τρόπο κουμάντο στη Ρωσία.  Ο αδύνατος χαρακτήρας που απαντά στο όνομα Τσάρος Νικόλαος ο 2ος δεν μπορεί να του αντισταθεί.  Ο Ρασπούτιν είναι ενήμερος για όλες τις υποθέσεις της κυβέρνησης, τίποτα δεν του διαφεύγει, μπορεί μάλιστα και διορίζει δικούς του ανθρώπους στην κυβέρνηση.

Κάποιοι αριστοκράτες παίρνουν την απόφαση να βγάλουν από τη μέση τον όλο και πιο επικίνδυνο άνθρωπο.  Ανάμεσά τους βρίσκεται ένας 28χρονος, ο πρίγκιπας Γιουσσούπωφ. 

Στην αυτοκρατορική αυλή, η ελίτ της αριστοκρατίας γκρινιάζει για τα προνόμια που απέκτησε απότομα αυτός ο νεόφερτος.  Η φήμη δε θ' αργήσει να κυκλοφορήσει ότι ο Ρασπούτιν, εν μέσω Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, είναι γερμανός πράκτορας.  Τα σκάνδαλα που τον αναμειγνύουν σε ακολασίες όπου ακούγονται γνωστά γυναικεία ονόματα της υψηλής κοινωνίας, αποτελούν ισχυρό πλήγμα για τη ρωσική αριστοκρατία.  Αρχίζουν να πλέκονται διάφορες συνωμοσίες εις βάρος της ζωής του σιβηριανού μοναχού.  Μια από αυτές, εκεί που όλοι πίστευαν ότι ο Ρασπούτιν ήταν εφτάψυχος όπως οι γάτες, θα φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Στις 30 Δεκεμβρίου, στο Πέτρογκραντ, ο Ρασπούτιν είναι καλεσμένος για δείπνο στο σπίτι του πρίγκιπα Γιουσσούπωφ. Θα παραβρίσκονται και άλλοι δύο άνθρωποι, μέλη της συνωμοσίας κι' αυτοί, ο βουλευτής της άκρας δεξιάς Πουρίσσκεβιτς και ο δούκας Πάβλοβιτς.

Το σχέδιο ήταν απλό, θα  τον δηλητηρίαζαν.  Κατά τη διάρκεια του δείπνου, καθώς ο πρίγκιπας έτρωγε με το μοναχό και οι άλλοι περίμεναν κρυμμένοι στον επάνω όροφο, σερβιρίστηκαν πολλά πικάντικα πιάτα στον Ρασπούτιν, τρία γλυκά σοκολάτα και κρασί, πολύ κρασί.  Μέσα στα γλυκά και στο κρασί είχαν βάλει κυάνιο, ικανό να σκοτώσει σύμφωνα με τα λεγόμενα του πρίγκιπα δέκα ανθρώπους.  Μόλις τελειώνει το δείπνο, ο Ρασπούτιν που καταβρόχθησε τα φαγητά χωρίς να μοιάζει ενοχλημένος από κάτι, αρχίζει να ζητά κι' άλλο κρασί, λέγοντας ότι τον καίει το στομάχι του και ότι δεν μπορεί να αναπνεύσει με ευκολία.  Πίνει πολύ κρασί , το πίνει πολύ γρήγορα και νιώθοντας κάπως μελαγχολικός ζητά από τον Γιουσσούπωφ να του τραγουδήσει με τη συνοδεία κιθάρας κάποια τσιγκάνικα κομμάτια.

Πράγματι ο πρίγκιπας κάνει ό,τι του λέει και ο Ρασπούτιν δείχνει να απολαμβάνει τις νότες των τραγουδιών.  Στις τρεις το πρωί τελικά, καθώς ο Ρασπούτιν δείχνει να τον έχει πιάσει υπνηλία, ο Γιουσσούπωφ ανεβαίνει στον επάνω όροφο να ζητήσει συμβουλές από τους φίλους του.  Στην αρχή σκέφτεται να τον στραγγαλίσει, θα κατέβει όμως με ένα πιστόλι και θα τον πλησιάσει.  Ο Ρασπούτιν εξακολουθεί να είναι ζωντανός.  Ο Γιουσσούπωφ του δείχνει έναν κρυστάλλινο εσταυρωμένο, του λέει να προσευχηθεί και τη στιγμή που ο μοναχός πηγαίνει να κάνει το σταυρό του, τον πυροβολεί στο στήθος.  Ο Ρασπούτιν πέφτει κάτω.  Καταφθάνουν και οι συνεργοί, εξετάζουν το πτώμα, βγαίνουν έξω από το δωμάτιο και κλειδώνουν την πόρτα.  Μετά από ώρα, ο πρίγκιπας πηγαίνει να ξαναδεί το πτώμα.  Κοιτάζει για το σφυγμό του, βεβαιώνεται ότι είναι νεκρός .  Τη στιγμή που ανοίγει την πόρτα για να βγεί από το δωμάτιο, ο Ρασπούτιν ανοίγει τα μάτια και "με αφρούς στο στόμα πετάγεται πάνω" προσπαθώντας να πνίξει τον Γιουσσούπωφ. Με "αίμα να κυλά από το στόμα του"  απειλεί τον πρίγκιπα: "Φελίξ, Φελίξ, θα τα πω όλα στην Τσαρίνα.."

Καταφέρνει να συρθεί έξω από το σπίτι.  Ο Γιουσσούπωφ τον πυροβολεί τέσσερις φορές και ο Ρασπούτιν πέφτει στο κεφαλόσκαλο.  Μεταφέρουν το πτώμα του πάλι μέσα.  Ο Γιουσσούπωφ θα διηγηθεί αργότερα: "το κεφάλι μου κόντευε να σπάσει, οι σκέψεις μου είχαν θολώσει.  Με έπνιγε η μανία και το μίσος.  Με έπιασε κάτι σαν κρίση.  Όρμησα πάνω του και και άρχισα να τον χτυπάω με ένα ρόπαλο από καουτσούκ, σα να με είχε πιάσει τρέλα".  Τυλίγουν στη συνέχει το πτώμα με ένα σεντόνι και το μεταφέρουν σ' ένα νησάκι στη Νέβα, το νησί Πετρόβσκι, και το πετούν πάνω από μια γέφυρα στην παγωμένη επιφάνεια ενός ποταμού, σφιχτά τυλιγμένο και δεμένο στο σεντόνι, ξεχνώντας όμως να του δέσουν βαρίδια. Υποχρεώνονται λοιπόν να κατέβουν πάνω στον πάγο που σκεπάζει το ποτάμι και να βρουν μια τρύπα απ' όπου και θα τον σπρώξουν από κάτω.

Εξαιτίας μιας μπότας που ξεχάστηκε πάνω στη γέφυρα, διατάσσεται έρευνα.  Ένας δύτης βουτά στο ποτάμι και ανεβάζει το πτώμα, παγωμένο και σκεπασμένο μ' ένα παχύ στρώμα πάγου.  Η αυτοψία θα δείξει τρία σημεία εισόδου σφαίρας, που είχαν διασχίσει την καρδιά, το λαιμό και τον εγκέφαλο.  Στο στομάχι θα βρεθεί "μια παχιά μάζα μαλακής μαυριδερής ουσίας", χωρίς αμφιβολία, το δηλητήριο.  Εκείνο όμως που είναι το πιο εκπληκτικό στην υπόθεση είναι το ότι η αυτοψία αποκάλυψε ότι ο Ρασπούτιν δεν πέθανε ούτε από το δηλητήριο, ούτε από τις σφαίρες, ούτε και από τις εγκεφαλικές κακώσεις που υπέστη από τα χτυπήματα με το ρόπαλο, τα οποία και του παραμόρφωσαν το πρόσωπο.  Η παρουσία νερού στα πνευμόνια δείχνει ότι ανέπνεε ακόμα τη στιγμή που ρίχθηκε στο ποτάμι.  Ο Ρασπούτιν πέθανε από πνιγμό ή από κρυοπάγημα.

Read more »

ΤΑ ΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ

Οι εμφανίσεις ΑΤΙΑ δεν είναι προνόμιο μόνο λίγων χωρών , όπως οι ΗΠΑ , αλλά ένα παγκόσμιο φαινόμενο . Δεν μπορούσαν λοιπόν να λείπουν οι εμφανίσεις περίεργων αντικειμένων και στους ελληνικούς αιθέρες .
Και όντως , μπορούμε να βρούμε αρκετές αναφορές και μαρτυρίες σχετικά με την εμφάνιση ΑΤΙΑ στην Ελλάδα.

Τα περιστατικά είναι πολλά . Σημαντικότερο από αυτά είναι σαφώς η προσγείωση στην Αταλάντη τριών από δεκατρία συνολικά δισκοειδών αντικειμένων , όπως και η όλη δραστηριότητα ΑΤΙΑ που λαμβάνει χώρα στον ουρανό της Κέρκυρας . Οι εμφανίσεις έχουν τα γνωστά εκείνα χαρακτηριστικά : φωτεινά σημεία στον ουρανό που κινούνται με ασύλληπτες ταχύτητες , ίχνη στο έδαφος , επίδραση στο περιβάλλον και στις συσκευές . Φυσικά περιλλαμβάνονται και απαγωγές .

Αυτές οι "επισκέψεις" στη χώρα μας δεν είναι φαινόμενο των τελευταίων δεκαετιών , αλλά ανάγονται αιώνες πίσω , πολύ πριν τον Kenneth Arnold . Απόσπασμα από τον Κώδικα της Χίου αναφέρει ότι " 1734 , Φεβρουαρίου 14 , ημέρα Πέμπτη , εφάνισαν τρείς Ήλιοι , ο ένας κατά ανατολάς , ο άλλος βορινά , ο άλλος νότια , και δυο είχαν ακτίνες ωσάν εκείνες που έχει η κυρά Σελήνη . Και εβάσταξαν ώραν πολλήν και εχάθησαν ."

Τα περιστατικά που θα αναφέρουμε στη συνέχεια έχουν μελετηθεί από τους πιο γνωστούς ερευνητές ΑΤΙΑ στην Ελλάδα . Ένας από αυτούς , ο Σωκράτης Αικατερινίδης , ίσως είναι ο πιο γνωστός . Ασχολείται με την μελέτη των ΑΤΙΑ από το 1969 , ενώ την περίοδο 1981-82 , ήταν εκδότης του περιοδικού "UFO-Αστρική επαφή" . Έχει δημοσιεύσει περί τα επτακόσια σχετικά άρθρα σε ελληνικά περιοδικά και συνεργάζεται με το MUFON ( Mutual UFO Network ) . Οι έρευνές του τον έχουν οδηγήσει σε πολλά σημεία της χώρας , από όπου έχει συλλέξει πληροφορίες και μαρτυρίες για γεγονότα που συνέβησαν στις συγκεκριμένες περιοχές .

Άλλοι γνωστόι ερευνητές είναι ο Θανάσης Πουρναρόπουλος και ο καθηγητής Καρποδίνης , ιδρυτής ενός συλλόγου έρευνας ΑΤΙΑ . Σημαντική ώθηση στην μελέτη του φαινομένου των ΑΤΙΑ στον ελλαδικό χώρο έδωσε ο αρχαιολόγος καθ. Παύλος Σαντορίνης κατά τη δεκαετία του '60 , που μάλιστα είχε δηλωσει επίσημα ότι "υπάρχει μια προσπάθεια συγκάλυψης του φαινομένου ΑΤΙΑ από κυβερνήσεις όπως η Αμερικάνικη" . Τέλος , δεν πρέπει να παραλείψω τον Γιώργο Μπαλάνο , από τους πρώτους στην Ελλάδα που δημοσίευσε βιβλία σχετικά με τα ΑΤΙΑ και ασχολήθηκε ερευνητικά .

Εν ολίγοις , η ενασχόληση και η μελέτη των ΑΤΙΑ στην Ελλάδα δεν βρίσκεται σε υποτυπώδη επίπεδα , αλλά μάλλον σε μια ενδιάμεση κατάσταση. Μας το θυμίζουν αυτό και τα σχετικά περιοδικά , από το Ανεξήγητο του '80 μέχρι τα σημερινά Φάκελος Χ , Ανεξήγητο , Strange , καθώς και οι , λιγοστές δυστυχώς , σελίδες στο Δίκτυο , όπως η παρούσα .

http://www.angelfire.com/co2/tspan/greece.html

Read more »

Οδηγος αστρικής προβολής

Aνοιξαν οι Πύλες για την Έρευνα της Αστρικής Προβολής.
Θα έλεγε κανείς πως η σύγχρονη ορθολογιστικά σκεπτόμενη εποχή μας έχει χάσει το ενδιαφέρον της για καθετί το ασυνήθιστο και το μυστηριώδες. Αυτό το αίσθημα μοιάζει να κυριαρχεί τουλάχιστον στη χώρα μας, η οποία την τελευταία περίοδο φαίνεται να διανύει μια περίεργη αρνητική φάση πορείας. Τα πράγματα όμως δεν είναι καθόλου έτσι!
Manchester 2005: Ερευνώντας τις Εξωσωματικές Εμπειρίες.
Η βεβαιότητα της άρνησης αυτής οφείλεται σε μια πραγματικά θαρραλέα ανακοίνωση που συνάντησα πρόσφατα στον υπερσύνδεσμο του Πανεπιστημίου του Manchester. Μια επίσημη ανακοίνωση στο διαδικτυακό χώρο που αναφέρεται στα ενεργά ερευνητικά έργα του πανεπιστημίου σχετικά με το ζήτημα των εξωσωματικών εμπειριών (ΟΒΕ).
Έμεινα έκπληκτος μάλιστα καθώς διάβαζα πως το πορτογαλικό Bial Foundation χρηματοδοτούσε το Πανεπιστήμιο του Manchester για να ερευνήσει τις εξωσωματικές εμπειρίες, προσεγγίζοντάς τες ψυχολογικά.
Η βασική ιδέα πάνω στην οποία στηρίζονται οι ερευνητές είναι πως οι εν λόγω εμπειρίες, αν και είναι γνωστές ως παραφυσικά φαινόμενα, μπορεί να έχουν τις ρίζες τους στον τρόπο που οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται και βιώνουν το σώμα τους.
Όπως γράφει σχετικά ο υπεύθυνος της έρευνας David Wilde: «Υπάρχουν μερικές θεωρίες που αναφέρονται στο γιατί οι άνθρωποι έχουν εξωσωματικές εμπειρίες. Ένα κοινό σημείο μεταξύ τους είναι η ιδέα ότι υπό συγκεκριμένες περιστάσεις, ο εγκέφαλος κάπως χάνει την επαφή με την αισθητήρια εισροή πληροφοριών από το σώμα. Αυτό πυροδοτεί μια σειρά από ψυχολογικούς μηχανισμούς οι οποίοι μπορεί να οδηγήσουν κάποιον στο να έχει μια εξωσωματική εμπειρία..
»Στην παρούσα μελέτη σκοπεύσουμε να πάμε τη θεωρία ένα βήμα μακρύτερα, αναζητώντας τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι βλέπουν και αντιλαμβάνονται το σώμα τους και πως- κάτω από απόλυτα φυσιολογικές ψυχολογικές διαδικασίες- αυτές οι εικόνες και οι εμπειρίες, μπορούν να δημιουργήσουν την εντύπωση του να βλέπουν το σώμα τους από έξω».
Η ερευνητική ομάδα ευελπιστεί να συγκεντρώσει δεδομένα από ένα στατιστικό δείγμα της τάξεως των 500 ατόμων και αυτό διότι θεωρεί πως τουλάχιστον 10% του πληθυσμού έχει βιώσει έστω μια εξωσωματική εμπειρία στη διάρκεια της ζωής του, είτε σαν αποτέλεσμα της ψυχοσύνθεσής του, είτε ως αποτέλεσμα «επιθανάτιας εμπειρίας».
Τα δεδομένα θα επεξεργαστούν και τα αποτελέσματα της έρευνας θα δημοσιευτούν στην ιστοσελίδα www.freeresponse.org/muobe2005/index.aspx. Στην ίδια ιστοσελίδα υπάρχει για την ώρα ένα ανώνυμο ερωτηματολόγιο για οποιονδήποτε επιθυμεί να συμμετάσχει στην έρευνα.
Είναι πάντως εκπληκτικό και ταυτόχρονα ευχάριστο να βλέπεις πως οι έρευνες επί των παραφυσικών εμπειριών δεν αποτελούν πλέον ταμπού στους κύκλους των επιστημόνων. Αν και οι περισσότεροι διακεκριμένοι ερευνητές πίστευαν στην ύπαρξη «μεταφυσικών» φαινομένων, ωστόσο πριν από μερικές δεκαετίες ένα τέτοιο ερευνητικό έργο θα ήταν μάλλον απαράδεκτο στον πανεπιστημιακό κόσμο.

Τι είναι η Αστρική Προβολή;
Τι είναι όμως, η εξωσωματική εμπειρία και γιατί η μελέτη της είναι τόσο σημαντική για εμάς;
Ως εξωσωματική εμπειρία μπορεί να χαρακτηριστεί κάθε φαινόμενο κατά το οποίο το άτομο νιώθει πως βρίσκεται εκτός του φυσικού του σώματος. Σε αυτήν την κατάσταση μπορεί να αντιληφθεί το περιβάλλον του, να δει κάπου το σώμα του ακίνητο, να αισθάνεται ότι απλά αιωρείται ή να βρεθεί σε άλλες περιοχές της Γης και «άλλων κόσμων», πραγματικών ή μη.
Το αίσθημα επίσης του σώματός του κατά τη διάρκεια του φαινομένου είναι είτε σαν ένα «αέριο» αντίγραφο της υλικής του μορφής, είτε ως λευκή «ενεργειακή» σφαίρα. Μπορεί επίσης να είναι απλά σαν ένα απροσδιόριστο συναίσθημα που επιβεβαιώνει και καθορίζει το ότι υπάρχει εκεί και αντιλαμβάνεται τα όποια γεγονότα ή καταστάσεις.
Αν όλα αυτά τώρα σας ακούγονται «ιδιόμορφα».. αν μοιάζουν παράδοξα, πιστέψτε με, συμβαίνουν σχετικά συχνά, τουλάχιστον σε ένα στους πέντε ανθρώπους! Τι ακριβώς συμβαίνει όμως, με αυτές τις μυστηριώδεις εξωσωματικές εμπειρίες; Γνωρίζουμε ότι ανά μονάδα χρόνου, στη συνείδησή μας εισρέουν δεδομένα από την κατάσταση του σώματός μας. Λέμε για παράδειγμα ότι πονάμε κάπου, ή ότι δεν καθόμαστε άνετα, ότι κρυώνουμε ή ότι πεινάμε.
Επιπλέον όμως, εισρέουν δεδομένα και από τα συναισθήματά μας. Λέμε δηλαδή ότι είμαστε ερωτευμένοι, ανεξάρτητα αν μας πονά το πόδι ή αν πεινάμε. Τέλος εισρέουν δεδομένα και από τη λογική μας. Έχουμε μια εποπτική εικόνα στον «καμβά» της φαντασίας μας ή κάνουμε μια μαθηματική πράξη, ανεξάρτητα αν πονάμε κι αν ταυτόχρονα είμαστε ερωτευμένοι.
Κάτω τώρα από φυσιολογικές ψυχολογικές συνθήκες, ένας άνθρωπος ταυτίζει το ποιος είναι με το υλικό του σώμα. Έτσι αποκτά ένα σταθερό σημείο αντιστοίχησης για την αφηρημένη μεταβλητή του «εγώ είμαι». Πάνω σ’ αυτό το «σταθεροποιημένο» Εγώ, προσκολλούνται και αναφέρονται τα δεδομένα από τα συναισθήματα και τη λογική.
Αν κάποιος λοιπόν εκπαιδεύσει το πνεύμα του να αγνοεί τα δεδομένα του σώματος, μπορεί εύκολα να χρησιμοποιήσει ως σταθερό σημείο αντιστοίχησης, τα δεδομένα των συναισθημάτων. Κάτι τέτοιο δεν είναι σπάνιο ή δύσκολο. Η τεχνικές του διαλογισμού στηρίζονται ακριβώς στο να αγνοήσεις τα δεδομένα του υλικού σώματος. Ακόμα όλες οι θρησκείες που απαιτούν να πιστέψει ο πιστός πως δεν είναι το σώμα του μα το πνεύμα του, καλλιεργούν σταδιακά την ιδέα ότι: «είσαι πνεύμα που φοράει σάρκα».
Λαμβάνοντας συνεπώς υπόψη τα παραπάνω, μπορούμε να ορίσουμε σαν εξωσωματικές εμπειρίες, εκείνες τις καταστάσεις συνειδητότητας όπου αγνοούνται πλήρως τα δεδομένα από το υλικό σώμα, ενώ ταυτόχρονα η ατομικότητα (το Εγώ) ταυτίζεται και ορίζεται από τα δεδομένα των συναισθημάτων και της λογικής.
Αστρικό Σώμα και Αστρικός Π ερίπατος.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι εξωσωματικές εμπειρίες είναι γνωστές από την αρχαιότητα.
Υπάρχουν σχετικές αναφορές από τους Αιγυπτίους, τον Σωκράτη, τον Πλίνιο και τον Πλωτίνο. Συναντά κανείς περιγραφές στη Θιβετανική Βίβλο των Νεκρών, στο Βουδισμό Μαχαγιάνα, στους Σαμάνους, στους Δυτικούς αποκρυφιστές και φυσικά στα περισσότερα από τα Γριμόρια που κυκλοφορούν ακόμα και σήμερα.
Τότε ήταν αντικείμενο μελέτης και γνώσης των Ιερατείων, σε αντίθεση με την εποχή μας που η πληροφορία κινείται ελεύθερα.
Το όνομα που είχαν τότε- αλλά και που διατηρούν ακόμη και σήμερα- είναι αυτό της αστρικής προβολής ή αστρικού περίπατου.
Ο όρος αστρικό σώμα πάλι αναφέρετε σε αυτό που περιγράψαμε παραπάνω ως αποκομμένη συνείδηση από τα δεδομένα του υλικού σώματος και ενωμένη με τα δεδομένα από τα συναισθήματα και τη λογική. Η εν λόγω έννοια συνήθως περιγράφεται και ως ενεργειακό σώμα και αυτό επειδή τα συναισθήματα θεωρούνται ως η ενέργεια και η λογική ως αυτό που κατασκευάζει τα «καλούπια» (δηλαδή τις εποπτικές εικόνες που επιθυμεί και θέλει ο «μάγος»), μέσα στα οποία αυτή «χύνεται» ώστε να τα πραγματοποιήσει. Είναι άλλωστε γνωστό ότι ο «μάγος» χρησιμοποιεί το αστρικό του σώμα ώστε να κάνει τα όσα σκοπεύει..
Έτσι, αστρική προβολή είναι η προβολή στον υλικό κόσμο του αστρικού σώματος. Είτε για να πραγματοποιηθεί μια επιθυμία είτε μια θέληση. Είτε πάλι απλά για να συλλέξει πληροφορίες από κάποιο σημείο του κόσμου μας (να κατασκοπεύσει κάτι για παράδειγμα), που κι αυτό είναι μια επιθυμία ή θέληση.
Από την άλλη όμως, αστρικός περίπατος είναι η χρήση του αστρικού σώματος για να περιπλανηθεί κάποιος στον αστρικό κόσμο. Σε έναν κόσμο δηλαδή ο οποίος είναι περισσότερο ρευστός από ό,τι η δική μας πραγματικότητα. Σε έναν κόσμο όπου επικρατεί περισσότερο η ονειρική λογική από ό,τι εδώ. Στον κόσμο όπου οι επιθυμίες και οι θελήσεις πραγματοποιούνται πολύ ευκολότερα και με πολύ μικρότερο ενεργειακό κόστος από ό,τι στον υλικό.
Φυσικά σε έναν κόσμο τόσο ρευστό, δε μπορούμε να μιλάμε για σύμπαν ή πλανήτες, αλλά περισσότερο για μια κατάσταση ύπαρξης. Επίσης δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν είναι ένας κόσμος πραγματικός, ώστε όσοι κάνουν αστρικούς περιπάτους να μπορούν να συναντηθούν εκεί, ή αν είναι ένας προσωπικός κόσμος στη φαντασία του περιπατητή.
Ωστόσο πρέπει να σημειώσω ότι στην αστρική προβολή υπάρχουν αποτελέσματα τόσο για την αντίληψη του χώρου από το υποκείμενο, όσο και για την αντίληψή του από παρατηρητές (κυρίως σαν αλλαγή συναισθήματος).
Τέλος, αξίζει να σημειώσω ότι υπάρχουν αναφορές συνάντησης ατόμων στον αστρικό κόσμο, όπου έκαναν ηθελημένα και επανειλημμένα αστρικό έρωτα..
Επιστημονικές Έρευνες των Εξωσωματικών Εμπειριών.
Είναι αδύνατο λοιπόν, μια τόσο χρήσιμη και ισχυρή γνώση να μην προκαλέσει την προσοχή της επιστήμης. Και αν οι έρευνες που πραγματοποιήθηκαν μέχρι στιγμής, δεν είχαν το μέγεθος της νεότερης προσπάθειας που επιχειρεί το Machenster, αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπήρξαν ορισμένοι αξιόλογοι μελετητές του ζητήματος.
Ένας από αυτούς ήταν ο Γάλος Marcel Louis Forhan (1884-1917), αλλά και ο Αμερικάνος Sylvan Muldoon, που οι μελέτες του διάρκεσαν 35 χρόνια, καθώς βίωνε παρόμοιες εμπειρίες και ο ίδιος! Ένας άλλος ήταν ο ’γγλος Oliver Fox, ο οποίος μελετούσε τον έλεγχο της πνευματικής εγρήγορσης στην κατάσταση του σωματικού ύπνου. Ενώ αξίζει να αναφέρω και τον ’γγλο J. H. Whiteman, ο οποίος μελετούσε το φαινόμενο από το 1931 έως το 1953, έχοντας ισχυρισθεί πως σ’ όλη αυτήν τη διάρκεια είχε βιώσει περισσότερες από δύο χιλιάδες αστρικές προβολές!
Πέραν όμως των ατομικών προσπαθειών, έχουν γίνει και μερικές έρευνες από πανεπιστήμια (όχι τόσο μεγάλου κύρους όσο αυτό του Manchester). Το 1954, το Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου του Duke έκανε μια έρευνα σε 155 φοιτητές, δείχνοντας ότι το 27,1% είχαν μια τουλάχιστον εξωσωματική εμπειρία.
Το 1967 δύο ακόμα έρευνες σε βρετανικά πανεπιστήμια, υπό την εποπτεία της Celia Green, έδειξαν θετικά ποσοστά 19% (155 άτομα) και 34% (380 άτομα). Η πρώτη ωστόσο έρευνα σε τυχαίο δείγμα χιλίων κατοίκων και μαθητών έγινε το 1975 και διεξήχθη στο Charlottesvile της Βιρτζίνια υπό την εποπτεία των John Palmer και M. Dennis. Αυτή έδειξε θετικά αποτελέσματα στο 25% των μαθητών και το 14% των κατοίκων.

Τέλος, από τις εργαστηριακές έρευνες που διεξήχθησαν, αξιόλογο ενδιαφέρον έχει το συμπέρασμα ότι οι εξωσωματικές εμπειρίες δεν αντιστοιχούν με την ονειρική φάση της κατάστασης REM του ύπνου.

Αναζητώντας μια Πρακτική Μέθοδο.
Είναι εύλογο κάποιοι από εσάς να διερωτάστε για τον τρόπο που θα μπορούσατε να βιώσετε έστω και στο ελάχιστο αυτό το.. εξωκοσμικό φαινόμενο.
Αναφορικά με τις μεθόδους και τους τρόπους που μπορεί κάποιος να καλλιεργήσει τις «αστρικές» του ικανότητες, υπάρχουν άφθονες στο διαδίκτυο, σε βιβλία ή και σε αρχεία φιλοσοφικών συλλόγων.
Το σημαντικό ωστόσο είναι πως τούτη η γνώση ήταν κτήμα ατόμων που είχαν εκπαιδεύσει σε μεγάλο βαθμό τον πνευματικό τους εαυτό. Αντιθέτως, στις μέρες μας, οι περισσότεροι των ενασχολούμενων είναι αδαείς ως προς τις πνευματικές δυνάμεις του ανθρώπου. Με αποτέλεσμα είτε την ανικανότητα εσκεμμένης βίωσης τέτοιων εμπειριών, είτε τη βίωση διαφόρων εμπειριών που τους οδηγούν στη σχιζοφρένια!
Παρακάτω θα σας δώσω μερικά βήματα, τα οποία, αν εφαρμόσετε, θα ζωντανέψετε ή θα ενισχύσετε το «αστρικό» σας σώμα, ώστε να μπορείτε να επιτύχετε είτε την εσκεμμένη αστρική προβολή του Εγώ σας και των επιθυμιών-θελήσεών σας, είτε ορισμένους «αστρικούς περιπάτους» στον υλικό ή «αστρικό» κόσμο.
Πριν περάσουμε στα βήματα όμως, τα οποία είναι πολύ απλά, θα σας ζητήσω να μην ασχοληθείτε με τούτη την τεχνική, παρά μόνο εάν ικανοποιείτε τις παρακάτω προϋποθέσεις:
1) Να διαθέτετε αναπτυγμένη λογική κριτική σκέψη. Αν δε μπορείτε να πείτε με βεβαιότητα ποιο είναι πραγματικό και ποιο ΔΕΝ είναι πραγματικό, τότε αποφύγετε την ενασχόληση με την τεχνική. Είναι προαπαιτούμενο το να μπορείτε με ένταση και σιγουριά να διακρίνετε την πραγματικότητα από τη φαντασία.
2) Μη εγωιστική συμπεριφορά. Ο εγωισμός είναι η πεισματική προσκόλληση κάποιου σε μια εποπτική εικόνα του εαυτού του, συνήθως δημιουργημένη και αναφερόμενη στον υλικό κόσμο. Ο εγωιστής συνηθίζει να κάνει πράγματα που το αποτέλεσμά τους θα επικυρώνει την εποπτική αυτήν εικόνα. Για το λόγο αυτόν θα δυσκολευτεί πολύ να αποχωριστεί το συναίσθημα που έχει σχηματίσει αντιλαμβανόμενος τον εαυτό του και το οποίο σχετίζεται με το πώς αισθάνεται στο υλικό του σώμα.
3) Πίστη στην ύπαρξη ψυχής ή πνεύματος στον άνθρωπο. Είναι βασικό κάποιος να πιστεύει πως είναι πνεύμα μαζί με ύλη. Αυτό, διότι όσο περισσότερο αρνείσαι την πνευματική σου φύση, τόσο περισσότερο προσκολλάσαι στο υλικό σου σώμα (και πεθαίνει η ύπαρξή σου με αυτό).
Όποιος δεν ικανοποιεί τις παραπάνω προϋποθέσεις, καλύτερα να μην επιχειρήσει την παρακάτω τεχνική. Αυτό επειδή σίγουρα θα απογοητευτεί και ίσως του προκληθούν πονοκέφαλοι, θόλωμα στη σκέψη του, ενώ αν επιμείνει πολύ, ίσως αποκτήσει εμπειρίες που θα του προκαλέσουν φόβο και θα του δημιουργήσουν φοβίες απειλητικές για την ψυχική του υγεία. Η επιλογή είναι δική σας..
Τα 7 Βήματα μιας Εξωσωματικής Προβολής.
Βήμα 1ο: Επιλέξτε κάποια στιγμή της ημέρας ή της νύκτας που δε θα σας ενοχλήσει κανένας. Φροντίστε ο χώρος να έχει ησυχία που δεν θα διακόπτεται από ξαφνικούς θορύβους. Ο φωτισμός χρειάζεται αρκεί να μην είναι έντονος. Αν θέλετε, χρησιμοποιήστε χαμηλή χαλαρωτική μουσικά ή και κάποιο άρωμα.
Βήμα 2ο: Κάντε μια βόλτα στο χώρο και «μαγνητοσκοπήστε» στο μυαλό σας το πώς αισθάνεστε σε εγρήγορση. Το πώς αισθάνεστε τον εαυτό σας. Πείτε μερικές φορές «εγώ είμαι» καθώς αισθάνεστε (και μαγνητοσκοπείτε) το πώς είστε. Είναι πολύ σημαντικό το βήμα τούτο, μην το προσπεράσετε γρήγορα.
Βήμα 3ο: Καθίστε αναπαυτικά ή ξαπλώστε, φροντίζοντας να μην ενοχλείται το σώμα σας ή να μουδιάζουν τα μέρη του. Βάλτε ένα ξυπνητήρι να χτυπήσει σε 5 λεπτά. Αυξήστε αυτόν το χρόνο ανάλογα με το πόσο έντονα βιώνετε το βήμα 6.
Βήμα 4ο: Αφού βολέψετε το σώμα σας, χαλαρώστε με την ιδέα ότι: «αυτά τα 5 λεπτά, δεν έχω τίποτε να κάνω και θα τα αφιερώσω στην προσπάθεια για αστρική προβολή». Μη σας απασχολεί ο χρόνος, το ξυπνητήρι θα σας ενημερώσει, είναι η δουλειά του. Εσείς απλά ξεχάστε τα όλα. Για 5-10 λεπτά ας μη σας ενδιαφέρει τίποτε.
Βήμα 5ο: Καθώς χαλαρώνετε, δείτε το σώμα σας σαν να βρίσκεστε 2-3 μέτρα μακρύτερα και να το κοιτάτε. Μην προσπαθείτε να υποθέσετε και να σχηματίσετε την πραγματική μορφή. Απλά δείτε το όπως σας βολεύει. Μη σφίγγεστε και μην προσπαθείτε. Απλά δείτε το από έξω.
Βήμα 6ο: Καθώς θα σχηματίζεται ολοένα και εντονότερη η εικόνα τού να βλέπετε το σώμα σας να ξεκουράζετε (και φυσικά χωρίς να προσπαθείτε να προβλέψετε το πώς είναι η πραγματική μορφή της εικόνας), θα αρχίσει να πάλλεται η συνείδησή σας ανάμεσα στο «ξαπλωμένος» και στο «όρθιος που κοιτά το ξαπλωμένο σώμα του». Κάθε φορά λοιπόν που θα «είστε όρθιος» να λέτε «εγώ είμαι» ταυτόχρονα με την αναπαραγωγή αυτού που μαγνητοσκοπήσατε στο βήμα 2. Κυρίως το συναίσθημα του «εγώ είμαι».
Βήμα 7ο: Μάθετε και ταυτόχρονα συνειδητοποιείστε πως κάθε φορά που αισθάνεστε να «είστε εσείς» ενώ το σώμα σας ξεκουράζεται, είστε πραγματικοί και παρόντες σε ό,τι αντιλαμβάνεστε. Για αυτό και σας είπα μην προσπαθείτε να σχηματίσετε το πώς πραγματικά είναι ο χώρος και απλά δείτε τον. Όπως και την πραγματικότητα, δεν προσπαθείτε να τη σχηματίσετε, απλά την αντιλαμβάνεστε, έτσι και τον αστρικό κόσμο.
Μην προσπαθείτε να σχεδιάσετε ή να επεξεργαστείτε αυτό που αντιλαμβάνεστε και φυσικά ξεχάστε το σώμα σας, αφήστε το να ξεκουραστεί. Κάντε έτσι μια βόλτα στο χώρο και όταν το ξυπνητήρι χτυπήσει, επαληθεύστε αυτό που είδατε και αντιληφθήκατε. Η ικανότητες του αστρικού σώματος, αναπτύσσονται σιγά-σιγά, για αυτό μην απογοητεύεστε.
Ολοκληρώνοντας την τεχνική αυτή, σας λέω να μη φοβάστε μήπως κάτι ή κάποιος μπει στο υλικό σας σώμα. Δεν δύναται να γίνει κάτι τέτοιο χωρίς να σας δοθεί η επιλογή του ναι ή όχι. Μόνο εσείς μπορείτε να το επιτρέψετε και φυσικά σας προτείνω να το αρνηθείτε.
Επιπλέον, μην αποπειραθείτε να επαναλάβετε την τεχνική αμέσως μετά το πέρας του χρόνου που θέσατε. ‘Aδικος κόπος θα είναι. Ξεχαστείτε για δυο τρεις ώρες και μετά ξαναπροσπαθήστε. Τέλος, από τη στιγμή που μάθατε να «περπατάτε», μπορείτε μόνοι σας να μάθετε και να «τρέχετε», δηλαδή να επεκτείνετε τις δυνατότητες του αστρικού σας σώματος.

http://www.metafysiko.gr/?p=1335

Read more »

Προτείνεται επανδρωμένη αποστολή στην σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού

Η μεγαλύτερη αεροναυπηγική εταιρεία, η Lockheed Μartin, ξεκίνησε τον σχεδιασμό μιας επανδρωμένης αποστολής στην αθέατη πλευρά της Σελήνης. Έχουν περάσει 40 χρόνια από τότε που αστροναύτες ταξίδεψαν στην αθέατη πλευρά του δορυφόρου μας και η εταιρεία σχεδιάζει την δημιουργία ενός σκάφους που θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και με προηγμένα όργανα θα τη μελετήσει εξονυχιστικά. Στο σκάφος θα υπάρχουν ρομποτικά οχήματα που θα προσσεληνώνονται σε διάφορες περιοχές για να τις εξερευνούν, να συλλέγουν δείγματα εδάφους και πετρωμάτων κτλ.

Η αποστολή, λέει η Lockheed, θα εξυπηρετήσει διάφορους σκοπούς. Πιο άμεσα, θα επιτρέψει στους αστροναύτες να μελετήσουν, μέσω τηλεκατευθυνόμενων ρομπότ, κάποια σεληνιακά μέρη που δεν έχουν δει ποτέ τα μάτια των ανθρώπων, από τις αποστολές Απόλλων. Αλλά η πραγματική δουλειά του θα είναι να δοκιμάσει τις τεχνολογίες και τις δεξιότητες που θα χρειαστούμε για να κάνουμε ένα επανδρωμένο ταξίδι σε έναν αστεροειδή, και στη συνέχεια στον Άρη. Έτσι, σύμφωνα με στελέχη της εταιρείας, η αποστολή θα σχεδιαστεί με τέτοιον τρόπο ώστε να προσομοιάζει στις συνθήκες που θα υπάρχουν σε μια επανδρωμένη αποστολή στον άρη, που είναι ο επόμενος μεγάλος στόχος των διαστημικών υπηρεσιών.  Θα διαρκέσει τουλάχιστον έξι μήνες για να δοκιμαστούν οι αντοχές των αστροναυτών αλλά και οι ανάγκες στον εξοπλισμό και θα λέγεται L2-Farside Mission. 

Η ιδέα είναι να σταθμεύσει μια διαστημική κάψουλα Ωρίων στο σημείο Lagrange L2, περίπου 65.000 χιλιόμετρα πάνω από την αθέατη μακρινή πλευρά του φεγγαριού. Εκεί όπου η συνδυασμένη βαρύτητα από τη Γη και τη Σελήνη θα επέτρεπε στο διαστημικό σκάφος βασικά να αιωρείται σε μία θέση σε συγχρονισμό με το φεγγάρι. Από εκεί, οι αστροναύτες θα αναπτύξουν και θα διεξαγάγουν με τηλεχειρισμό επιστημονικά πειράματα, συλλέγοντας δείγματα πετρωμάτων. Θα εξερευνήσουν επίσης την λεκάνη Aitken του Νότιου Πόλου, έναν από τους παλαιότερους κρατήρες στο ηλιακό σύστημα. Από το σημείο L2, η διαστημική κάψουλα – σκάφος θα διατηρεί συνεχώς οπτική επαφή τόσο με τη Γη όσο και με την αθέατη πλευρά της σελήνης. 

Όμως, η αποστολή θα χρησιμεύσει επίσης και ως πεδίο δοκιμών για πολλά πράγματα μέσα από την κάψουλα Ωρίων για τους αστροναύτες τους. Σε αποστολές μέσης διάρκειας, θα δοκιμαστεί η αντοχή του πληρώματος και του οχήματος φια μηνιαίες αποστολές, προτού επιχειρηθεί μια αποστολή σε αστεροειδή, η οποία θα ήταν πιθανό να κρατήσει έξι μήνες, ώστε να εξασφαλίσει ότι σώματα και κάψουλα θα μπορούσαν να αντέξουν σε παρατεταμένες δόσεις σε βαθιά διαστημική ακτινοβολία. Θα επιτρέψει επίσης στη NASA και τη Lockheed να αποδείξουν ότι η επανείσοδος πίσω στη Γη σκαφών με μεγάλη ταχύτητα, είναι αναγκαία για ταξίδια μετ ‘επιστροφής από το βαθύ διάστημα – με ταχύτητες που θα φτάνουν έως και 50 τοις εκατό μεγαλύτερες από την επανείσοδο από τα σκάφη με χαμηλή ακτίνα πτήσης – Low Earth Orbit. 

Τέλος, οι αστροναύτες στις αποστολές L2-Farside θα ταξιδέψουν 15% πιο μακριά από τη Γη από ό,τι οι αστροναύτες του Απόλλων,  και θα περάσουν σχεδόν τριπλάσιο χρόνο στο κενό. Ουσιαστικά, οι αποστολές L2-Farside θα είναι το σκαλοπάτι για να αποδείξουμε ότι η ανθρώπινη δύναμη και τα τεχνολογικά μας μέσα είναι ικανά για να κάνουμε το επόμενο μεγάλο βήμα έξω στο βαθύ διάστημα. 

Φυσικά, η Lockheed δεν πρόκειται να πάει πουθενά μόνη της. Για να φτάσει στο σημείο Lagrange χωρίς την προσφυγή σε ένα περίπλοκο σύστημα πολλαπλών πυραύλων, η Lockheed έχει ανάγκη τη NASA για την παροχή ενός νέου βαρέος ανελκυστήρα εκτόξευσης οχήματος – κάτι που επεξεργάζεται η διαστημική υπηρεσία, αλλά δεν το διαθέτει τώρα. Αν όλα πάνε καλά η Lockheed βλέπει την αποστολή L2-Farside εφικτή από το 2016.

Read more »

Επιστήμη

Ο όρος επιστήμη με την ευρεία έννοια αρχικά δήλωνε το οργανωμένο σώμα της εξακριβωμένης και τεκμηριωμένης γνώσης. Ο πρώτος αυτός ορισμός διατυπώνεται στο έργο Θεαίτητος του Πλάτωνα όπου ένας από τους συνομιλητές αναφέρει ότι «έστιν ουν επιστήμη δόξα αληθής μετά λόγου», δηλαδή η επιστήμη αποτελεί βεβαιωμένη με λογικά επιχειρήματα γνώση. Πολλές από τις ανθρώπινες προκαταλήψεις γύρω από τον τρόπο που λειτουργεί το σύμπαν έχουν αμφισβητηθεί κατά καιρούς από τις νέες επιστημονικές ανακαλύψεις.
Στη σύγχρονη εποχή, ο όρος είναι πιο περιορισμένος και δηλώνει το σύστημα απόκτησης γνώσης με βάση την επιστημονική μεθοδολογία που βασίζεται στην επιστημονική έρευνα, καθώς και στην οργάνωση και ταξινόμηση της αποκτώμενης με αυτόν τον τρόπο γνώσης. Διακρίνουμε συνεπώς διαφορετικούς επιστημονικούς τομείς που εντάσσονται συνήθως σε τέσσερις μεγάλες ομάδες, τις θετικές επιστήμες, τις εφαρμοσμένες επιστήμες, τις ανθρωπιστικές επιστήμες και τις κοινωνικές επιστήμες.

• Θετικές και φυσικές επιστήμες: ασχολούνται με τη μελέτη των φυσικών φαινομένων και των τυπικών συστημάτων με βάση την παρατήρηση, το πείραμα και τη λογική.
• Κοινωνικές επιστήμες: ασχολούνται με τη μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς και της ανθρώπινης κοινωνίας, στη βάση της παρατήρησης και της λογικής.
• Ανθρωπιστικές επιστήμες: ασχολούνται με τη διερεύνηση της ανθρώπινης κατάστασης μέσω της λογικής και της τέχνης.
• Εφαρμοσμένες επιστήμες: ασχολούνται με την πρακτική επίλυση προβλημάτων μέσω συστηματικών μεθοδολογιών και την επιστημονική θεμελίωση των μεθόδων αυτών (συνήθως αποτελούν εφαρμογή κάποιων θετικών επιστημών, αλλά μπορεί να έχουν και επιρροές από τις κοινωνικές επιστήμες).

Ωστόσο πρέπει να σημειωθεί πως η ταξινόμηση αυτή είναι μόνο συμβατική, ενώ δεν είναι σπάνιο ένα επιστημονικό πεδίο να συνθέτει στοιχεία από διαφορετικούς κλάδους. Όταν αυτό το γεγονός ορίζει τον χαρακτήρα του πεδίου, μιλάμε για διεπιστημονικό πεδίο, διακλαδική επιστήμη ή διεπιστήμη (π.χ. βιβλιοθηκονομία, επιστήμη συστημάτων, γνωσιακή επιστήμη κλπ).
Η επιστημονική διαδικασία είναι η συστηματική έρευνα της νέας γνώσης σε ένα σύστημα. Αυτή η συστηματική έρευνα είναι γενικώς η επιστημονική μέθοδος και το σύστημα γενικώς είναι η φύση. Επιστήμη επίσης είναι η επιστημονική γνώση που έχει συστηματικά αποκτηθεί μέσω της επιστημονικής διαδικασίας. Μερικά από τα ευρήματα της επιστήμης μπορεί να είναι εντελώς αντίθετα προς την ανθρώπινη διαίσθηση. Η ατομική θεωρία για παράδειγμα υποδηλώνει ότι ένας στερεός βράχος που εμφανίζεται ως βαρύς, σκληρός, γκρίζος κλπ. είναι στην πραγματικότητα ένας συνδυασμός από υπατομικά σωμάτια με καμία από αυτές τις ιδιότητες, τα οποία κινούνται ταχύτατα σε μία περιοχή που αποτελείται κυρίως από κενό χώρο.

Read more »

Παλαιοντολογία

Η Παλαιοντολογία είναι Επιστήμη η οποία μελετά την ιστορία της εμφάνισης και της ανάπτυξης της ζωής στη Γη, των αρχαίων φυτών και ζώων και γενικά ζωντανών οργανισμών. Η Παλαιοντολογία βασίζεται στη μελέτη των απολιθωμάτων, αποδεικνύοντας την ύπαρξη ζωντανών οργανισμών διατηρημένων, ολικά ή (συνηθέστερα) μερικά μέσα σε πετρώματα. Περιλαμβάνει τη μελέτη των οργανικών απολιθωμάτων, των ιχνών, των μητρών, των απορριπτομένων τμημάτων, των απολιθωμένων περιττωμάτων και των χημικών καταλοίπων.

Η σύγχρονη Παλαιοντολογία τοποθετεί τη ζωή των παλαιότερων εποχών στα εννοιολογικά της πλαίσια, μελετώντας τον τρόπο με τον οποίο οι μακρόχρονες (μακροσκοπικές) φυσικές αλλαγές της παγκόσμιας γεωγραφίας ("Παλαιογεωγραφία") και το κλίμα ("παλαιοκλίμα") επέδρασαν στην εξέλιξη της ζωής, πώς ανταποκρίθηκαν τα οικοσυστήματα σε αυτές τις αλλαγές, αλλάζοντας με τη σειρά τους το πλανητικό περιβάλλον, και πώς αυτές οι αμοιβαίες αντιδράσεις επηρέασαν τα σημερινά σχήματα της βιοποικιλότητας. Κατά συνέπεια, η Παλαιοντολογία έχει κοινά χαρακτηριστικά με τη Γεωλογία, τη μελέτη και τη δομή των πετρωμάτων καθώς και με τη Βοτανική, τη Βιολογία, τη Ζωολογία, και την Οικολογία, κλάδους που έχουν στενή σχέση με τους ζωντανούς οργανισμούς και τους τρόπους αλληλεπίδρασης με το φυσικό άβιο περιβάλλον. Πολλενολογία είναι η μελέτη της γύρης (pollen), σύγχρονης ή απολιθωμένης.
Οι κύριες υποδιαιρέσεις της παλαιοντολογίας περιλαμβάνουν την αρχαιοζωολογία (ζώα), την αρχαιοβοτανική (φυτά), και την Μικροπαλαιοντολογία, δηλ. τη μελέτη των μικροαπολιθωμάτων (microfossils). Οι Παλαιοζωολόγοι ειδικεύονται στην παλαιοντολογία Ασπονδύλων, που αφορά στα ζώα χωρίς σπονδυλική στήλη, ή στην παλαιοντολογία Σπονδυλώτών, που αφορά στα απολιθώματα ζώων με σπονδυλική στήλη, συμπεριλαμβανομένων των απολιθωμάτων ανθρωποειδών (παλαιοανθρωπολογία). Οι Μικροπαλαιοντολόγοι μελετούν μικροσκοπικά απολιθώματα, στα οποία συγκαταλέγονται οργανικά μικροαπολιθώματα (organic-walled microfossils.
Υπάρχουν πολλές αναπτυσσόμενες ειδικότητες όπως η παλαιοοικολογία, η αρχαιοβοτανική, η ιχνολογία (η μελέτη των ιχνών και των μητρών) και η ταφονομία, η μελέτη του τι συνέβη στους οργανισμούς μετά την εξαφάνιση τους.
Οι κύριες περιοχές μελέτης περιλαμβάνουν την συσχέτιση των γεωλογικών στρωμάτων με τις γεωλογικές εποχές και τη μελέτη της εξέλιξης των ζωικών μορφών. Η Παλαιοντολογία χρησιμοποιεί την ίδια κλασική ταξινόμηση της διώνυμης ονοματολογίας που επινοήθηκε για τη βιολογία των ζωντανών οργανισμών στα μέσα του 18ου αιώνα από τον Σουηδό βοτανολόγο Κάρολο Λινναίο και θέτει αυτά τα είδη σε ένα γενεαλογικό πλαίσιο, υποδεικνύοντας επιπλέον τους βαθμούς αλληλοσυσχέτισής τους με την τεχνικής της κλαδιστικής.
Η σημασία της Παλαιοντολογίας από οικονομική άποψη έγκειται στη χρήση των απολιθωμάτων για τον προσδιορισμό της ηλικίας και της φύσης των πετρωμάτων που τα περιέχουν, ή των υποκείμενων/υπερκείμενων στρωμάτων. Η πληροφορία αυτή είναι ζωτικής σημασίας για τη βιομηχανία εξόρυξης ορυκτών και μεταλλευμάτων και, κυρίως, στη βιομηχανία πετρελαίου. Είναι, επίσης, χρήσιμη σε κατασκευές θεμελίων μεγάλων έργων (π.χ. φραγμάτων, μεγάλων κτιρίων, γεφυρών κτλ). Η εξέταση των απολιθωμάτων που περιέχονται σε ένα πέτρωμα παραμένει ένας από τους ταχύτερους και πιο ακριβείς τρόπους προσδιορισμού της ηλικίας του πετρώματος, αν και η ηλικία που προσδιορίζεται από αυτά είναι σχετική. Απολιθώματα τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την πολύ ακριβή χρονολόγηση ενός πετρώματος ονομάζονται καθοδηγητικά απολιθώματα. Τα απολιθώματα ήταν γνωστά στον πρωτόγονο άνθρωπο ο οποίος σωστά τα θεωρούσε ως τα απομεινάρια παλαιών μορφών ζωής. Η οργανωμένη μελέτη της παλαιοντολογίας ανάγεται, όμως, μόλις στα τέλη του 18ου αιώνα.

Διακεκριμένοι Παλαιοντολόγοι

Οι Παλαιοντολόγοι κατατάσσονται ανάμεσα στις πιο ενδιαφέρουσες και εκκεντρικές μορφές στην ιστορία της επιστήμης. Ανάμεσα στους σημαντικότερους περιλαμβάνονται ο Άγγλος Γουΐλιαμ Σμιθ που παρατήρησε πρώτος ότι παρόμοιες αλληλουχίες (σειρές) απολιθωμάτων ανευρίσκονται στον ίδιο τόπο και ο Γάλλος Ζορζ Κυβιέ (Georges Cuvier), που ξεκίνησε τη μελέτη των αρχαίων ζώων βασιζόμενος στα σημερινά ζώα. Στους αξιοσημείωτους Αμερικανούς περιλαμβάνονται οι Έντουαρντ Ντρίνκερ Κόουπ, Οθνίελ Τσαρλς Μαρς, Πωλ Σερένο, Χένρι Φέρφιλντ Όζμπορν, Λουΐ Αγκασίζ, Τσαρλς Γουόλκοτ και Ρόι Τσάπμαν Άντριους. Διακεκριμένοι Ευρωπαίοι παλαιοντολόγοι είναι ο φινλανδός Μπγιόρν Κουρτέν, o τσέχος παλαιοεντομολόγος Γιαρμίλα Κουκαλόβα-Πεκ. O Φραντς Νόπκα φον Φέλσο-Ζίλβας αναφέρεται συχνά ως πατέρας της παλαιοβιολογίας, ενός τομέα έρευνας που σχετίζεται με βιολογικά και οικολογικά συμπεράσματα, τα οποία είναι δυνατόν να εξαχθούν από απολιθώματα.
Η Ιστορία περιλαμβάνει ένα μεγάλο αριθμό σημαντικών παλαιοντολόγων. Ο Κάρολος Δαρβίνος (Charles Darwin) συγκέντρωσε απολιθώματα απο τα θηλαστικά της Νοτίου Αμερικής κατα τη διάρκεια του ταξιδιού του με το πλοίο του "Beagle" και μελέτησε απολιθωμένα δάση στην Παταγoνία. Ο Τόμας Τζέφερσον ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τα οστά των μαμούθ. Εκτός των ανασκαφών και της παρατήρησης δοντιών από θηλαστικά ο Τζορτζ Γκέιλορντ Σίμσον George Gaylord Simpson έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο βοηθώντας να δημιουργηθεί η "Μοντέρνα Σύνθεση" της εξελικτικής βιολογίας, συνδυάζοντας ιδέες από την Βιολογία, την Παλαιοντολογία και την Γενετική. Το βιβλίο του "Ρυθμός και Μορφή" αποτελεί πρότυπο στην Επιστήμη της Παλαιοντολογίας. Σημαντικά ονόματα στη μελέτη των ασπονδύλων είναι οι Στίβεν Στάνλεϊ Steven Stanley, Στέφεν Τζέι Γκουλντ Stephen Jay Gould, Ντέιβιντ Ράουπ David Raup, Γκέερατ Φερμάι Geerat Vermeij, και Τζακ Σεπκόσκι Jack Sepkoski, των οποίων τα επιτεύγματα έχουν σημαντικά βοηθήσει την επιστήμη στην επέκταση της κατανόησης των μακροχρόνιων προτύπων εξέλιξης της ζωής στη Γη. Ανάλογη είναι η περίπτωση του Κροάτη επιστήμονα Ντραγκουτίν Γκοριάνοβιτς-Κραμπέργκερ και της ανακάλυψης του "Ανθρώπου της Κράπινα" (Krapina Man).
Άλλοι Παλαιοντολόγοι είναι οι Υβ Κοπέν (Yves Coppens) και πιο σύγχρονοι οι Τζον Όστρομ, (John Ostrom), Μπομπ Μπάκερ (Bob Bakker), Ντέιβιντ Β. Ουαϊσάμπελ (David B. Weishampel) και Τζακ Χόρνερ (Jack Horner).

Έρευνα

Η έρευνα της Παλαιοντολογικής επιστήμης περιλαμβάνει τους εξής τομείς:

• Εργασία πεδίου (εύρεση, περισυλλογή από τα πετρώματα).

• Προετοιμασία των απολιθωμάτων στο εργαστήριο: Καθαρισμός, αναγνώριση, συστηματική ταξινόμηση, συστηματική περιγραφή νέων ειδών

• Διαχείριση των συλλογών των απολιθωμάτων

 

Read more »

Αποκρυφισμός και Μυστικισμός

ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ είναι η μεθοδική μελέτη των δυνάμεων, είτε ενδεχόμενων, είτε φανερών, στον άνθρωπο – μικρόκοσμο και στη Φύση, το μακρόκοσμο. Για να ερευνηθούν τα αποκρυφιστικά φαινόμενα, χρησιμοποιείται μία μέθοδος, η οποία δεν είναι άλλη από τη μέθοδο της επιστήμης. Η επιδίωξη της αποκρυφιστικής επιστήμης θεωρείται ταυτόσημη με εκείνη της θρησκείας.
Όμως, πριν ο άνθρωπος μπορέσει να επιχειρήσει να εξουσιάσει τη Φύση με αποκρυφιστικά μέσα, πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσει ότι ο ίδιος είναι ένας τέλειος μικρόκοσμος – αυτό σημαίνει, ότι στην οργανική, ψυχική και πνευματική του δομή αντικατοπτρίζει και αντανακλά όλα τα στοιχεία και τις διεργασίες, τα οποία εμπεριέχονται στη Φύση. Συνεπώς, πρέπει να επιτύχει να οραματιστεί τον κοσμικό εαυτό μέσα στον άνθρωπο, ώστε να συνειδητοποιήσει το θαυμάσιο γεγονός ότι είναι ο Υιός του Πατέρα των πάντων. Αυτό το απρόσωπο Ον, στο οποίο οι Ινδουιστές έχουν δώσει το περιεκτικό όνομα Μητέρα-Πατέρας και το οποίο οι Ροδόσταυροι μυστηριωδώς αναδεικνύουν με το Ερυθρό Ρόδο και τον Χρυσό Σταυρό.

Σύμφωνα με τα λόγια του μυημένου Ιησού: "ΟΥΔΕΙΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΕΙΜΗ ΔΙΑ ΤΟΥ ΥΙΟΥ". Η ταυτοποίηση με το απόλυτο Ον πραγματοποιείται μόνον αφού ο υποψήφιος έχει κατορθώσει την ένωση με τον Άγγελο Αντωνάι, τον Εβραϊκό όρο για αυτή την κακοποιημένη και παρεξηγημένη λέξη, τον κυρίως εσωτερικό (ή κατά άλλους ανώτερο) Εαυτό. Υπάρχουν δύο ειδών αποκρυφιστές. Υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι χρησιμοποιούν τις απόκρυφες δυνάμεις για τις δικές τους, ατομικές και συνεπώς, εγωιστικές επιδιώξεις και υπάρχουν επίσης, εκείνοι οι οποίοι χρησιμοποιούν αυτές τις δυνάμεις για να εξυψώσουν και να εξευγενίσουν τα πλάσματα γύρω τους. Η πρώτη σχολή μετέρχεται πρακτικών, στις οποίες έχει δοθεί ο διακριτικός τίτλος Μαύρη Μαγεία. Ένας μαύρος Μάγος είναι απλά ένα παραπλανημένο άτομο, το οποίο προσπαθεί να εξυψώσει τον εαυτό του επιβαρύνοντας εκείνους, στους οποίους προκαλεί δεινά και ο οποίος χρησιμοποιεί αποκρυφιστικές δυνάμεις για να το επιτύχει. Υπάρχουν, ακόμα και σήμερα, διάφορες οργανώσεις στον κόσμο, οι οποίες καλλιεργούν την προσωπικότητα προς ζημίαν της ηθικής.
Ο Αποκρυφισμός και ο Μυστικισμός (η ερμηνεία του οποίου αναλύεται πιο κάτω) είναι πρακτικές καταγεγραμμένες στο υποσυνείδητο του ανθρώπου, αφού αποτελούσαν φυλετικές συνήθειες και εσωτερικές πρακτικές αιώνων ζωής του ανθρώπου στον πλανήτη. Σύμφωνα με τον ορισμό της Ντίον Φόρτσιουν (Dion Fortune), που παρατίθεται κατωτέρω, μπορούμε να διερευνήσουμε αυτές τις όψεις του εαυτού μας, να δούμε σε ποιο ποσοστό επηρεάζουν τη ζωή μας και να εξηγήσουμε πολλά από όσα έχουν συμβεί στη ζωή μας. Οφείλω να παρατηρήσω, ότι είναι πολύ δύσκολο να ζει κάποιος μία αμιγώς μυστικιστική ζωή στη σημερινή δυτικού τύπου κοινωνία, ειδικά όταν αυτός ο κάποιος χρειάζεται να εργάζεται για βιοποριστικούς λόγους και εφόσον ζει με την οικογένειά του, η οποία περιλαμβάνει και παιδιά. Είναι ευκολότερο (αν και όχι εύκολο) να ζει μία αποκρυφιστική ζωή. Δε νομίζω ότι ο μυστικισμός και ο αποκρυφισμός μπορούν να διαφοροποιηθούν απόλυτα, παρ’ όλο που κάποιοι άνθρωποι μαθαίνουν να ακολουθούν σθεναρά τον ένα ή τον άλλο δρόμο. Η Φόρτσιουν κατατάσσει τον εαυτό της στους αποκρυφιστές. Η Φόρτσιουν δηλώνει ότι και οι δύο ατραποί οδηγούν στον ίδιο προορισμό, αλλά άλλοι άνθρωποι δείχνουν να έλκονται προς τη μία ή την άλλη ανάλογα την ιδιοσυγκρασία τους περισσότερο, παρά για οποιονδήποτε άλλο λόγο. Παραθέτοντας τα ίδια τα λόγια της Φόρτσιουν από το βιβλίο Η εκπαίδευση και το έργο ενός μυημένου: Ο Μυστικισμός σκοπεύει στην ταχύτερη δυνατή επίτευξη της Θείας Ένωσης της ψυχής με την πρωταρχική Πηγή της. Για να το πετύχει αυτό, ελαχιστοποιεί όλα όσα ευθύνονται για το διαχωρισμό αυτό. Θεμελιώδες δόγμα όλων των μυστικιστικών σχολών είναι αυτό της Μη Πραγματικότητος. Όποτε συναντούμε μία σχολής σκέψης, η οποία κάνει σαφή διάκριση μεταξύ του Πλασματικού και του Πραγματικού και αναζητά να αποβάλλει τη μορφή από τη συνείδηση, ώστε να διατηρηθεί η δεύτερη, δικαίως μπορούμε να την κατατάξουμε στα χαρακτηριστικά δείγματα του μυστικισμού. Ο Αποκρυφισμός, από την άλλη μεριά, δέχεται τα φαινομενικά ως αρκετά πραγματικά αν και όχι αληθινά, εάν χρησιμοποιούμε τον όρο αληθινό με την τεχνική μυστικιστική του έννοια ως αιώνιο και αυθύπαρκτο. Σκοπός του αποκρυφιστή είναι να οργανώσει και να εξουσιάσει τα φαινόμενα και να τα φέρει σε αρμονία με τον αιώνιο νόμο του Αληθινού. Ο μυστικιστής απορρίπτει το φαινομενικό κόσμο και επιδιώκει να αποδράσει στον Αληθινό, ενώ ο αποκρυφιστής, ακόμα κι όταν εντοπίζει και δραπετεύει για λίγο στον Αληθινό, στέκεται στον κόσμο των φαινομένων και επιδιώκει να τον θέσει κάτω από τον έλεγχο της δικής του θέλησης. Ο αποκρυφιστής, ενώ συμφωνεί θεωρητικά με την άποψη του μυστικιστή, προτιμά τους όρους Αιώνιο και Εφήμερο από το Αληθινό και Ψευδές, παρά ταύτα υποστηρίζει ότι κάτι μπορεί να είναι θεωρητικά ΜΗ αληθινό, ακόμα κι αν πρακτικά αποδεικνύεται απόλυτα το αντίθετο και με κάθε δυνατό εφαρμόσιμο υπολογισμό στον χρόνο και το χώρο. Σε αυτό ο μυστικιστής απαντά ότι η ψυχή απελευθερώνεται καλύτερα από τα πρόσκαιρα, αν εξοικειώνεται με την ιδέα ότι τα πάντα πέρα από το αιώνιο είναι ΜΗ αληθινά.
Τελικά, εάν δεχθούμε τους ορισμούς της Φόρτσιουν για το μυστικισμό, ότι σε γενικές γραμμές αναζητά το Αληθινό / Αιώνιο συνεχώς και αγνοεί συνεχώς το Ψευδές / Πρόσκαιρο, τότε αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε πόσο δύσκολο είναι να είναι κάποιος μυστικιστής, ενώ ζει μέσα στην κοινωνία. Είναι αρκετά πιο εύκολο να είναι κάποιος μυστικιστής ενώ έχει αποσυρθεί από την κοινωνία. Δεν είναι αδύνατο, απλά δύσκολο. Φυσικά, δεν είναι εύκολο για κάποιον να είναι ούτε αποκρυφιστής και δεν επιθυμώ να θέσω το μυστικισμό σε υπέρτερη θέση σε σχέση με τον αποκρυφισμό δηλώνοντας ότι είναι δυσκολότερο να είναι κάποιος μυστικιστής, επιτρέποντας πιθανά σε οποιονδήποτε να συμπεράνει ότι πρέπει να είναι και καλύτερος ο μεν από τον δε. Δεν έγραψα κάτι τέτοιο και σαφώς, ούτε καν το υπαινίχθηκα. Νομίζω ότι ο μυστικισμός δε χαίρει ουδεμίας συμπάθειας στο σημερινό κόσμο. Αρκετοί έχουν μία ακαθόριστη εικόνα για το μυστικισμό, όπως μονάζουσες καλόγριες με όρκους σιωπής ή Ανατολίτικους γιόγκι οι οποίοι τραγουδούν «Ωμ» για ατελείωτες ώρες.
Ο όρος αποκρυφιστής από την άλλη, ήταν ανέκαθεν σχεδόν άρρηκτα συνδεδεμένος με το Σατανισμό ή το σκοτάδι, τον κίνδυνο και το κακό, αφού οι διάφορες επικρατούσες θρησκείες, οι οποίες κατά κύριο λόγο εμφανώς ακολουθούν τη μυστικιστική οδό, τον αποκηρύττουν αδιάκριτα και μετά βδελυγμίας, παρά το γεγονός ότι ο αποκρυφιστής έχει περισσότερες ελπίδες να διανύσει μία ψυχικά πιο ισορροπημένη ζωή. Προσωπικά, θεωρώ σημαντικό να αναπτύσσει κάποιος και τις δύο όψεις του, όσο μπορεί, έως ότου δυνηθεί να επιλέξει εκείνη την ατραπό την οποία θεωρεί πιο ενδεδειγμένη. http://www.mystica.gr/esoterism.htm

Read more »